Athelas - Królewskie Ziele

Kathlin

- Dlaczego mieli by mnie podejrzewać... - powiedziała drowka i porawiła chustę, spojrzała na grupkę kobiet, również szczelnie zasłoniętych - Ja tu wyglądam jak dziecko - mruknęła rozzłoszczona

Saptieth

- Bo Ty jako jedyna byś wypowiadała zaklęcie i wykonywała jego gesty. - odparł spokojnie wampir. - I nie wyglądasz jak dziecko... Dzieci nie są tak... zbudowane. - dodał patrząc dyskretnie na piersi drowki.

Kathlin

- Nie muszę wykonywać gestów, a mówić mogę tak cicho że w tym hałasie nikt nie usłyszy.. Przecież nie rzucała bym jakichś strasznie potężnych czarów - powiedziała drowka - I nie nadużywaj swojej roli męża bo pożałujesz - dodała

Saptieth

- A tam... Po porostu stwierdziłem fakt. - mruknął Saptieth. - I teraz lepiej uważać... w tej dzielnicy nie jest zbyt bezpiecznie. - dodał gdy przeszli przez bramę portową.

Kathlin

- To mnie pilnuj mężu... Ja jestem bezbronna - powiedziała drowka z podłym uśmieszkiem

Saptieth

- Dobrze, żono... Tylko nie depcz żebraków, bo pobrudzisz sobie buty... - powiedział wampir, gdy mijali jakiegoś biedaka łapczywie wyciągającego dłoń w prośbie o jałmużnę.

Kathlin

- Dobrze... pozatym nie wiadomo czy toto jakichś chorób nie ma, mogą zarażać - powiedziała patrząc z wyraźną odrazą na żebraka

Saptieth

- Raczej nie mają... co jakiś czas władze, jakby to powiedzieć "rozwiązują problem epidemii w dzielnicach biedoty". Nie chcą żeby jakieś paskudztwo rozeszło się po całym mieście. -rzekł wampir. - I jesteśmy na miejscu. - wskazał niczym nie wyróżniający się, drewniany dom. Przy jego drzwiach siedział człowiek nieudolnie udający żebraka.

Kathlin

- Obrzydliwe tu - powiedziała drowka i zmarszczyła nos - Nienawidze takich miejsc, brzydzę sie takimi biedakami - dodała

Saptieth

- Niestety Złodzieje wybrali akurat to miejsce. Nie wiem czemu. Może to przywiązanie do ludzkich odpadów, jakimi zresztą sami są... - powiedział wampir i podszedł do żebraka. Ten spojrzał na niego błagalnie.
- Co łaska, dobry panie...
- Przyszedłem do Andara. Mam zlecenie dla was. - przerwał mu wampir.

AlterEgo

Żebrak spojrzał na wampira przenikliwym wzrokiem po czym zapytał - A kto pyta?

Saptieth

- Potencjalny klient. Tylko tyle powinna wiedzieć osoba z twoja rangą. - odparł chłodno zabójca.

AlterEgo

Trzeci poziom, Jest w swojej kwaterze... - mruknął, po czym wstał i zniknął za zakrętem.

Saptieth

Wampir wszedł do budynku.
- Trzymaj się blisko i uważaj. I lepiej nic nie mów. Z tego co pamiętam Andar jest nieco zbyt konserwatywny. - mruknął do Kath. Ruszył korytarzem w stronę schodów, w razie ewentualnych kłopotów gotów w każdej chwili wydobyć ukryte ostrze. W końcu wszedł po schodach i trafił przed gabinet lidera złodziei. Zapukał trzy razy i wszedł nie czekając na zaproszenie.
- Witaj Andarze, książę złodziei. - rzekł wampir, wiedząc ze lider lubi być tak nazywanym. - Mam zlecenie dla twego Cechu.

AlterEgo

Saptieth! Kope lat. Jak dobrze Cię widzieć stary koniu. Zlecenie powiadasz? Siadaj... - wskazał krzeslo naprzeciwko swojego biurka po czym zmierzył krytycznym wzrokiem Drow'ke

Kathlin

Drowka szybko poprawiła chustę, nie widać było grymasu złości na jej twarzy. Przez głowę przeleciała jej myśl aby spalić całą tą ruderę ze wszystkimi w środku. Aby nie sprawiać niepotrzebnych problemów sobie, nie odzywała sie, choć to całe miejsce powoli zaczynało ją męczyć....

Saptieth

- Postoje... Niech moja żona usiądzie. - odparł zabójca z wrednym uśmiechem. - Przejdę od razu do rzeczy... Burmistrz w skarbcu ma niezwykle piękny diament. Zdobądź go. Ile za to chcesz?

AlterEgo

Żona? Czy ja dobrze słyszę? Ożeniłeś się? Nie wierzę... No to musimy to jakoś uczcić. Interesy poczekają. Zaraz wyśle po jadło i napitek. - spojrzał na Kathlin i uśmiechnął się szelmowsko. Powiedział ociekającym miodem głosikiem - Bardzo przepraszam za moje zachowanie, gdybym wiedział, że jesteś żoną mego druha, inaczej bym potraktował waćpanne. Może ściągniesz chustę? Nie musisz się tu ukrywać.

Telvani

Gdzie oni poleźli? Zacząłem się rozglądać po karczmie. No mniejsza. Zajmijmy się poważnymi sprawami, wynajmijmy pokoje, zapłaćmy za obiad i kupmy ci lżejszą zbroję. Popatrzyłem na Altera Ugotujesz się w niej synku.

AlterEgo

O nie! Za nic w świecie nie zmienię swojej zbroi. Mam do niej pełne zaufanie. Mimo swego młodego wieku stoczyłem wiele bitew i nigdy mnie nie zawiodła. Wolę się ugotować niż mieć inną zbroję.