Athelas - Królewskie Ziele

Kathlin

Elfka zaśmiała sie - Nie tylko pancerz, ale i broń i najróżniejsze przedmioty codziennego użytku. Są one zrobione z metalu który jest bardzo elastyczny i lekki. I może nie od razu znikają, ale promienie słońca niszczą szybko takie przedmioty. My, drowy, bardzo często go używamy, ale tylko arystokracja i ich słudzy, bo są bardzo cenne i drogie. Drowy mają dużo różnych przedmiotów których powieszchniowcy nie widzieli i nie używają - powiedziała z lekkim rozmarzeniem i dumą w głosie

Telvani

A co to za tajemniczy minerał? I jaką ma barwę, bo to mnie interesuje.

Kathlin

Elfka westchnęła znudzona - To jest adamantyna, zmieszanie kilku metali, ale nie wiem jakich bo nigdy mnie to nie interesowało. Dla mnie było ważne aby ubranie było wygodne i piękne, a broń śmiertelna... Czystej nie widziałam, więc nie wiem jaki ma kolor. Broń i ubiór zazwyczaj jest czarna - powiedziała i i napiła sie kilka łyków wina

Saptieth

Drzwi do karczmy otworzyły się z cichym skrzypnięciem. W progu stanął Saptieth, jak zawsze odziany w czerń. Szybko omiótł salę zimnym wzrokiem, uciszając tym samym gwar rozmów w karczmie. W końcu wampir wkroczył do pomieszczenia. Szedł spokojnie, gdy nagle pijany ork wpadł na niego. Saptieth odepchnął go brutalnie, a obserwatorzy zauważyli cienkie ostrze chowające się w jego rękawie. Ork padł na podłogę by już nie wstać, w jego szyi widniała mała dziura. Wampir podszedł do baru i zamówił kufel piwa. Otrzymawszy trunek, poszedł do kąta, najbardziej oddalonego od gromady urżniętych orków. Zasiadł przy stoliku, popijając samotnie piwo i obserwował jak plugawi towarzysze zabitego biją się o mizerny dobytek denata.

Kathlin

Kathlin usłyszała powarkiwania orków, były wyjątkowo głośne. Spojrzała w tamtą stronę i ujrzała Sapietha. Zdziwiła sie nieco, że nie podszedł do ich stolika. Uśmiechnęła sie uwodzicielsko i lekko pomachała dłonią wampirowi. Po chwili założyła nogę na nogę, przez co rozcięcie jej sukni odsłoniło to co elfka chciała w tej chwili wyeksponować, spojrzała jeszcze przelotnie na Sapietha z chłodną miną i uśmiechnęła sie do Altera.

Saptieth

Saptieth bez zmieszania spojrzał na nogi drowki. Nie krył się z tym, nawet gdy elfka na niego spojrzała. Po chwili wstał i podszedł do stolika i rzekł do towarzystwa
- Mniemam ze można sie dosiąść. - po tych słowach usiadł na wolnym krześle obok Kathlin.

Kathlin

Kathlin natychmiast zakryła nogi i spojrzała na niego mocno urażona. Po chwili odwróciła wzrok i wzruszyła tylko ramionami - Jeśli innym to nie przeszkadza - powiedziała i skupiła przez chwilę wzrok na kuflu Sapietha... Piwo powoli stawało sie coraz bardziej gorące, choć nie tak bardzo jak piwo orka którego Kath poparzyła.

Saptieth

Wampir łyknął piwa, nie zwracając najmniejszej uwagi na jego temperaturę.
- Działo sie coś ciekawego, jak mnie nie było? - spytał wampir. Po tych słowach spojrzał na Kathlin i uśmiechnął się lekko.

Kathlin

Drowka zacisnęła dłonie w pięści - Nie... - syknęła i dopiła wino. Podniosła jeszcze temperaturę piwa z kuflu Sapietha, uważając aby szkło nie pękło od gorąca i z podłym uśmieszkiem czekała na jego reakcje...

Saptieth

Wampir uśmiechnął się i znów popił piwa. Oczywiście poczuł jego gorąco, lecz nie dał tego po sobie poznać. Gdy odstawił pusty kufel, rzekł do Kathlin
- Czyżby coś Cię zdenerwowało? - spytał z uśmiechem.

Kathlin

- Czy ja wyglądam na zdenerwowaną? - syknęła ale po chwili uspokoiła sie
-Nie, poprostu jestem znudzona... I chyba nieco zmęczona po wyprawie - powiedziała z wymuszonym uśmiechem

Saptieth

- Też byłaś na wyprawie? Ja właśnie dopiero co wróciłem z Minas Tirith. Uwierzycie że ten cały Morgul, wysłał mnie, z fałszywą skromnością przyznam że, jednego z najlepszych żyjących skrytobójców, po jakiś zwój, zupełnie jakbym był zwykłym złodziejem? Ech... nienawidzę takich ignorantów. No cóż, ale niestety w tych czasach nie mamy luksusu wybierania pracodawcy. No ale przynajmniej odwiedziłem mój dawny dom. - rzekł cicho Saptieth, rozglądając się czy nikt nie podsłuchuje.

AlterEgo

Easterling zachichotał cicho gdy zobaczył jak Kathlin stara się poparzyć wampira. Kathlin, może Ty też opowiesz o swojej wyprawie? - mówiąc to pokazał jej język. Któreś z kolei piwo zaczynało powoli działac.

Kathlin

Elfka spojrzała na Altera - Uważaj... Ostatni który tak zrobił stracił swój język... Wyrwałam mu go - powiedziała bez cienia uśmiechu - A o wyprawie mówiłam, była okropna.. Więcej do lasu nie pójdę. Chyba tylko po to aby go spalić... No, albo zabić kilka fearie - powiedziała z paskudnym uśmiechem

Saptieth

- Cóż się takiego stało, że Twoja wyprawa byłą taka okropna? - spytał wampir. - Czasem jest tam całkiem przyjemnie...

Kathlin

- Co sie stało? Dużo sie stało! - krzyknęła rozzłoszczona elfka, ale po chwili sie uspokoiła - Najpierw zaczęła mnie dręczyć dusza jakiegoś dziecka, że niby ją ktoś skrzywdził i zabił... No to znalazłam tych co to zrobili, najpierw mnie napadli a potem jak ich podręczyłam to sie okazało że to oni byli ofiarami strasznego dziecka, zniszczyłam upiora i ruszyłam z jednym z ludzi na bagna. Niemal sie utopiłam w tym smrodliwym błocie. Jak udało mi sie znaleść Athelas, wracając do zamku napadł mnie wilkołak. Zabiłam. Podczas tej wyprawy podrapałam sobie całe dłonie, twarz i nogi, ale od czego są maści gojące, i jeszcze zniszczyłam sobie suknie. A teraz sie okazało że to niepotrzebne, już nie - powiedziała a w jej oczach zapłonął gniew

Saptieth

- Czyli mam rozumieć że Czarnoksiężnik, wysłał potężną kapłankę na zbieranie ziółek? Lepiej będzie jak tego nie skomentuje. Wspominałaś coś o wilkołaku... gdzie go spotkałaś? Był tylko jeden? - spytał wampir ożywionym tonem.

Kathlin

- W lesie, a gdzie niby miałam go spotkać. I był jeden. I dobrze, bo byłam zmęczona - powiedziała ponuro elfka - Ale i tak wole sobie chodzić po lesie niż sie nudzić... Tam można spotkać fearie, a to są godni przeciwnicy. Jak jest ich kilku... - powiedziała z okrutnym uśmiechem

Saptieth

- Ciekawe czy jeszcze się tam jakieś kręcą... - mruknął zamyślony Saptieth. Do chwili otrząsnął się i spytał - Kogo masz na myśli mówiąc "fearie"?

Kathlin

Drowka spojrzała zdziwiona - No... fearie to są elfy, te z powierzchni. Są okropne - powiedziała z obrzydzeniem - To one zesłały nas do życia w mroku. To ich wina. - dodała z gniewem