Athelas - Królewskie Ziele

Kathlin

Wchodzisz do dużej komnaty, jest luksusowo i elegancko urządzona. Meble są z czarnego drewna, rzeźbione... Fotele i krzesła wyściełane czerwonym suknem, w dotyku delikatnym jak jedwab. Nagle drzwi zamykają sie z hukiem i słyszysz zimny ale słodki i delikatny głos - Czego tu szukasz iblithen? -

Wygląd:
[link widoczny dla zalogowanych]

Historia:
Jest zbyt mroczna i zawiła abyś mógł ją zrozumieć śmiertelniku...

Wygląd:
Włosy: białe
Oczy: Lawendowe
Wzrost: 155 cm

Ekwipunek:
- Zartuty Sztylet ``Żądło Lloth``
- Kostur z czarnego drewna, w dotyku przypomina kamień, zwięczony rzeźbionym w czarnym krysztale pająkiem
- Krótki miecz Drowa
- Piwafi z pajęczej przedzy
- Święty symbol Lloth na łańcuszku
- 1000 szt. złota

Von Krolock · Gość

Sargas wszedł do komnaty Kathlin. Rozejrzał się.
- Nieźle się urządziłaś. - pochwalił drowkę.

Kathlin

- No wiesz... to przyzwyczajenie... Nie umiem żyć bez tego - powiedziała uśmiechajac sie i podchodząc do barku - Usiądz... Napijesz sie? - zapytała

Von Krolock · Gość

Drow odparł z uśmiechem.
- Z Tobą zawsze. - wziął od drowki lampkę wina. Powąchał. - Czarne Wino z domu Maldorch. Rocznik 1500. Mam rację?

Kathlin

- Albo zgadłeś, albo wiesz.. To prawda - powiedziała drowka upijając łyczka - Moje ulubione... Ale mało go mam ze sobą... - powiedziała siadając wygodnew fotelu

Von Krolock · Gość

- Poznałem po tej delikatnej woni. Dość charakterystycznej. - odparł Von.
- Pamiętam jak ostatnim razem tak siedzieliśmy. - rzekł po chwili cicho.

Kathlin

Drowka przez chwilę milczała i wpatrywała sie w kieliszek - Ale wtedy byliśmy w domu... Ta powieszchnia jest okropna... Nie przyzwyczaje sie nigdy - powiedziała uśmiechając sie smutno, wyglądała jakby miała jeszcze coś powiedzieć, ale zarumieniła sie tylko, schyliła lekko głowe, aby włosami przykryć rumieniec i milczała

Von Krolock · Gość

Sargas delikatnie ujął brodę Kath i spojrzał jej w oczy. Potem delikatnie gładził jej policzek. Nagle przerwał.
- Ja.. wybacz. - rzekł zawstydzony.

Kathlin

- Wiesz... czasem zastanawiam sie czemu to co między nami było, zniknęło - powiedziała drowka i lekko posmutniała - Boje sie że to moja wina i mojej.. no...nie mam słowa... no kezzar -

Von Krolock · Gość

Drow powoli objął Kathlin.
- Oboje zawiniliśmy. Ja... chyba wciąż coś do Ciebie czuje. - rzekł spuszczając głowę.

Kathlin

Drowka uśmiechnęła sie - A mówią że drowy potrafią tylko nienawidzić - powiedziała i po chwili niezręcznej ciszy Kathlin z lekkim uśmiechem położyła dłonie na barkach Sargasa i pocałowała go....

Von Krolock · Gość

Sargas zdziwiony oniemiał na chwilę. Jednak szybko objął drowkę i odwzajemnił pocałunek. Cudownie było znów czuć smak jej ust. Ta chwila zdawałs ię trwać wiecznie. Nie liczyło się teraz nic. Ani Sauron, ani wojna. Liczył się tylko pocałunek. Po chwili drowy oderwały sie od siebie.
- Kocham Cię, Kath... - rzekł cicho mag.

Kathlin

- Brakowało mi Cie Sargas... Kocham Cię... zawsze tak było - powiedziała drowka uśmiechając sie i obejmując go ramionami za szyję...

Von Krolock · Gość

Drow mocno objął Kathlin. Ponownie pocałował. Wstał i dyskretnie spojrzał na łóżko.

Kathlin

- Eh... No tak.. Tyle czasu sie nie widzieliśmy... A jednak sie nie zmieniłeś - powiedziała drowka i zaśmiała sie - Hm... nie myślisz jak to łóżko jest wygodne - powiedziała uśmiechając sie uwodzicielsko

Von Krolock · Gość

Drow uśmiechnął się.
- Przydało by się sprawdzić jego... wielofunkcyjność. - rzekł i podszedł do łóżka trzymając za rękę Kath.

Kathlin

- Mhm... - zamruczała cicho Kathlin i usiadła ciągnąc lekko Sargasa aby usiadł obok niej...

Von Krolock · Gość

Drow usiadł i natychmiast objął Kathlin.
- Całkiem wygodne. Takie miękkie. - po tych słowach ponownie pocałował elfkę.

Kathlin

- Hm.. Strasznie mi ciebie brakowało... W łóżku też - powiedziała Drowka patrząc Sargasowi w oczy i uśmiechając sie słodko

Von Krolock · Gość

Sargas z uśmiechem pocałował drowkę. Następne godzimy para drowów spędziła w objęciach namiętności. Nic sie dla nich nie liczyło, prócz ich samych. Kochali się długo i namiętnie. W końcu, oboje wyczerpani, zasnęli w swoich ramionach...