Athelas - Królewskie Ziele

AlterEgo

Bardzo możliwe, wiedziałem, że kołek w serce to za mało. Jeśli go spotkamy, to tym razem wykończe go. Powiedział z powagą. A jeśli chodzi o te golemy, mógłbym je ożywić na jakiś czas.

Dragosani

- Emm.. jesteś pewien? Żeby ożywić golema trzeba sporej mocy... a żeby zmienić jego pierwotny rozkaz trzeba jeszcze większej. W sumie mógłbym pomóc... nasze połączone moce, z pewnością by sobie z tym poradziły. - rzekł po namyśle zaklinacz.

AlterEgo

Jeszcze mnie nie znasz zaklinaczu... Powiedział to po czym wyciągnął zza pazuchy kościany sztylet. Rękojeść zaczęła jarzyć się zielonkawym blaskiem, Nekromanta wyciągnął przed siebie rękę ze sztyletem i zaczął inkantację, po paru chwilach golem zaczął się poruszać. Po minucie stał jużpewnie na nogach. Morgan za to zatoczył się, upadając trącił Drowkę. Oczy golema jarzyły się na zielono. Po chwili, osłabiony nekromanta, przytrzymując się ściany wstał i otrzepał się z kurzu. Jego oczy również jarzyły się na zielono. No cóż, trochę mnie zamroczyło.

Dragosani

[Nie ma tak łatwo Tongue

]

Golem stał przez chwilę nieruchomo. Następnie odwrócił swój kamienny łeb w stronę nekromanty. Powoli i ociężale wyciągnął ku niemu swą wielką dłoń by złapać go w pięść i zaciskając ją wyciskał z maga życie. Jedynie zaklęcia ochronne które nekromanta wcześniej rzucił na siebie utrzymywały go przy życiu.

AlterEgo

Morgan padł na ziemie. Lecz nie poddawał się. Wstał, chwiejąc się na boki, wyciągając przed siebie sztylet i mówiąc - Jam jest Nekromanta o imieniu Morgan. Zostałem przemieniony przez Plagę. Masz wykonywać me rozkazy, to ja dałem Ci drugie życie. Jesteś mi podległy!

Dragosani

Golem kompletnie się tym nie przejął, lecz wpadł w szał. Młócił powietrze potężnymi ramionami próbując dosięgnąć każdego kto znalazł się w zasięgu. Drago odskoczył poza zasięg i widząc iż konstrukt zmierza w stronę drowki i nekromanty rzucił weń kwasowe zaklęcie. Żrący płyn uderzył golema w plecy i zaczął trawić jego powierzchnie.

AlterEgo

Nekromanta stanął przed Drowką, ochraniając ją tym samym przed golemem. Zniechęcony rzucił "unieruchomienie".

Kathlin

- A miałam złe przeczucia... ale kto mnie niby słucha - warknęła drowka

Dragosani

Golem zatrzymał się i po kilku salwach magicznych pocisków półsmoka rozsypał się w gruz.
- Co ty sobie myślałeś? Chyba nie sądziłeś że sam przełamiesz pierwotny rozkaz twórcy tego golema? Myślałem że jesteś nieco bardziej rozsądny! Taką zuchwałością narażasz cała drużynę.

AlterEgo

Po tych słowach uśmiechnął się tylko i nic nie powiedział. Usiadł pod ścianą i zamknął oczy.

Kathlin

Drowka przez chwilę milczała przygryzając wargę, spojrzała na Morgana i niby od niechcenia zapytała - Nic ci nie jest? Możemy iść dalej? Te golemy, może i się nie ruszają, ale przerażają mnie - powiedziała kuląc lekko ramiona.

AlterEgo

Morgan otworzył oczy i Drowka ujrzała jak zielonkawa poświata zanika. Nic mi nie jest, możemy iść dalej. A jeśli chodzi o strach... Są gorsze rzeczy niż te golemy.[/i]

Kathlin

- No to mnie pocieszyłeś... - powiedziała drowka i westchnęła cicho patrząc w korytarz przed nimi z niepewną miną - Wcale mi się tu nie podoba - dodała, bardzo cichym szeptem.

AlterEgo

Lepiej opanuj strach. Strach mami, myli, sprawia, że człowiek staje się łatwym celem...

Kathlin

- Łatwo ci mówić - powiedziała drowka i pokazała mu język - Ale dość gadania, chodźmy dalej - powiedziała i położyła z powrotem dłonie na rękojeściach mieczy, gotowa w każdej chwili do ataku. Jednak po chwili zdjęła je, sięgnęła do sakiewki przy pasie i wydobyła z niej hubkę i krzesiwo i małego skręta - No co? To działa uspakajająco - powiedziała zpalając go

Dragosani

Drago wyszedł na czoło grupy.
- Ma rację. Ruszamy... im szybciej załatwimy tu sprawę tym lepiej, Radziłbym porzucać na siebie jakieś zaklęcia ochronne. Coś mi mówi że będzie gorąco. - rzekł i zwrócił się do drowki. - Rzucić jakieś na Ciebie?

AlterEgo

Nekromanta wstał, wyrwał elfce skręta, rzucił go na ziemię i zmiażdżył obcasem buta. Spowalnia Twój refleks i trzeźwość umysłu... A poza tym, zabija. Co nie smuci mnie to.

Kathlin

Drowka aż otworzyła usta ze zdziwienia, gdy się zorientowała co zrobiła natychmiast je zamknęła - Trudno, najwyżej by mnie zabili - mruknęła pod nosem, położyła ręce na mieczach patrząc na nekromantę ze złością - Jak mogłeś! Zostało mi ich tak mało... a tutaj albo nie można ich kupić, albo są beznadziejne albo kosztują fortunę! - zaczęła krzyczeć, ale po chwili wzięła głęboki oddech - Cholera... chyba się uzależniłam, przepraszam że krzyczałam - powiedziała i spuściła głowę nie patrząc na Morgana

AlterEgo

Nekromanta nic nie powiedział. Był pogrążony w myślach - "Co ja robię? Jestem sługą śmierci a ratuję jej życie? Co się ze mną dzieje?" Nagle Morgan słyszy inny, ledwo usłyszalny głos - "Jest Nam potrzebna, dlatego ją ratujesz, jest Nam potrzebna..." Tajemniczy głos umilkł.

Kathlin

Drowka milczała oglądając swoje dłonie - W sumie może by się przydały jakieś zaklęcia ochronne... ale jakie, bo ja nic nie znam - powiedziała patrząc na Dragosaniego z lekkim uśmiechem, próbując rozładować napiętą atmosferę.