Athelas - Królewskie Ziele

AlterEgo

Marzenia... Chciałbym je mieć. Lecz odebrano mi tą przyjemność, jak i wiele innych...

Kathlin

- Ale chyba masz jakieś wspomnienia? Ja mam... ale nie lubię do nich wracać, nic przyjemnego. A marzenia ma każdy, ty pewnie też tylko nie chcesz się przyznać - powiedziała drowka z nieśmałym uśmiechem

AlterEgo

Mam kilka wspomnień... I marzeń. - spojrzał na drowke i mruknął - Spryciula z Ciebie...

Kathlin

- Chyba tylko istoty nie mające wolnej woli nie marzą i nie maj wspomnień - powiedziała drowka rozprostowywując nogi i opierając się dłońmi o brzeg ławki.

AlterEgo

Zbladł strasznie i odwrócił nagle twarz by ukryć przerażenie na twarzy.

Kathlin

Drowka się wyprostowała - Coś się stało? Powiedziałam coś nie tak? - spytała patrząc na nekromantę.

AlterEgo

Niee, nic... Przypomniało mi się tylko coś...

Kathlin

- Aż mnie korci aby zapytać co, ale chyba będę musiała się powstrzymać - powiedziałą drowka przyglądając mu się.

AlterEgo

Chodzi o to, że Plaga która mnie zamieniła, pozostawia po sobie jeszcze jeden ślad. Kiedyś się odezwie po mnie. Stracę kontrolę nad sobą. Będę wykonywał rozkazy Króla Lisza... Wiem brzmi to abstrakcyjnie, ale po to powstałem.

Kathlin

- A może da się to jakoś powstrzymać? - zapytała drowka próbując dodać Morganowi otuchy i uśmiechnęła się lekko

AlterEgo

Działanie plagi jest nieodwracalne. Jedynie śmierć przyniesie ukojenie... - zrobił pauzę i ciągnął dalej - Nie wiesz jak to jest, że w jednej chwili masz wszystko, wspaniały dom, kochającą kobiete, niezwykły talent magiczny a w drugiej chwili tracisz wszystko, zmieniasz się albo w szkieleta, albo w wampira albo... w nekromantę. Nie wiesz jak to jest, widząc jak inni giną bo są za słabi aby stać się sługusami śmierci. W jednej chwili straciłem wszystko... Straciłem człowieczeństwo, na zawsze... - powiedział to bez cienia żalu lub smutku, cecha nekromanty.

Dragosani

___
MG

"Dość tej telenoweli, ja chce zabijać!" - Mistrz Gry Wink

Nasz jakże wspaniała drużyna w końcu wyruszyła w drogę! Zapasy uzupełniono, checi powróciły (nie śmiać się, klimat buduje Wink

) a Eldred zako nczył kurację. Teraz musi jedynie codziennie łykać lekarstwa, które otrzymał od alchemika. Zapas wystarczy na kilka tygodni.
Plan podróży nie uległ zmianie. Lecz lady Aribeth posawiła jeden warunek. Dwa artefakty mają być zniszczone, ale jedne musi zostac dostarczony do Akademii w celu zbadania.
Obecnie drużyna jest na statku "Nereida" (nazwa wywołała ogólną wesołość w drużynie). Do portu w Athkatli został niecały dzień drogi. Jest spokojna, niemal bezwietrza noc...

Nie ładnie przerywać rozmowę innym... A poza tym, chyba nie jesteś zazdrosny? Tongue

// AlterEgo
_________________________________________________

Drago, jak każdej nocy rejsu, stał oparty o barierkę na dziobie statku. Przyglądał się stronie, którą wyrwął z książki w bibliotece. Odszyfrował kilka słów ze smoczego, ale reszta pozostawała niezrozumiała.

Marik

Marik stał na pokładzie gdyż z powodu braku snu towarzyszacego mu od kilku dni przesiadywal nocami to tu, to tam. Patrzyl sie za burte na morze, potem na ksiezyc itd. Poprostu obserwowal okolice

Kathlin

Drowka wyszła ze swojej kajuty, była strasznie blada. Zawinęła się ciasno płaszczem i podeszła do barierki i stanęła obok Dragosaniego - Daleko jeszcze? - zapytała cichym, słabym głosem.

Dragosani

- Wedle tego co mówił kapitan, jutro powinniśmy dopłynąć. No chyba że zastaniemy nieoczekiwane przeszkody... - odparł zaklinacz, uśmiechając się, nieco maniakalnie, po ostatnich słowach.

Kathlin

- Oby nie, jak tak dalej pójdzie to ta podróż mnie zabije. - powiedziała drowka krzywiąc się. Otuliła się płaszczem i wróciła pod pokład...

Marik

Paladyn ujrzal pol-smoka na pokladnie i idaca pod poklad drowke. Jednak nie zwrocilo to zbytnio jego uwagi gdyz wrocil do obserwowania okolicy

AlterEgo

Nekromanta mijając drowkę mruknął jedynie - Witaj... - i ruszył w stronę Dragosaniego. Stanął obok niego lecz nic nie powiedział. Wdychał morskie powietrze i rozkoszował się gwiazdami na niebie.

Kathlin

Drowka poczuła mdłości i wybiegła na pokład. Pobiegła na tył statku i przechyliła się przez barierkę. Kolejny posiłek drowki wylądował w spienionym morzu. Usiadła przy barierce i ukryła twarz w dłoniach - Jeszcze kilka dni tej podróży i umrę jak nic - mruknęła do siebie

AlterEgo

Słysząc jak ktoś wymiotuje, nekromanta ruszył w stronę źródła tego dźwięku i zobaczył Nereidę. Choroba morska? Może jakoś Ci pomóc?