Athelas - Królewskie Ziele

Kathlin

- Jedyna pomoc to suchy ląd. Ewentualnie możesz się nademną ulitować i wbić mi sztylet w serce, byle szybko - powiedziała drowka ze zrezygnowaniem.

AlterEgo

Albo dam Ci to... - wyjął zza pazuchy małą gałązkę, urwał z niej trzy listki i dał elfce. Żuj powoli, a mdłości powinny zniknąć...

Kathlin

Drowka wzięła drżącą dłonią. Żuła przez chwilę, krzywiąc się, bo listki nie smakowały najlepiej - Bue... okropieństwo. Ale może pomoże... - powiedziała i wstała - Idę odpocząć, obudź mnie w razie czego. I... dzięki - powiedziała, uśmiechnęła się lekko i poszła pod pokład.

Dragosani

___
MG

No dobra, drowka nam się rozchorowała, a że ja jestem dobry i dbający o graczy MG, więc leciemy dalej.

Statek zawinął do portu, więc drużyna zeszła na ląd. Drago "załatwił" sześć koni i wkrótce, cała ekipa wyruszyła w drogę. Podróż strzeżonym traktem przebiegła spokojnie. W końcu drużyna zauważyła w oddali ich cel - Las Węża. Dotarli do jego skraju i zagłębili się w dzicz. Niemal do razu poczuli ze tutaj rządzi natura. I nie jest ona zbyt zachwycona dziwaczną zbieraniną. Zmierch nadszedł niepokojąco szybko, więc towarzysze rozbili niewielki obóz. Zbici w ciasnej grupce siedzieli przy ognisku i nasłuchiwali odgłosów otaczajczej ich dziczy. Zewsząd dobiegały wycia wilków i trzeski łamanych gałęzi. Skrzeki różnej zwierzyny i dziwaczne wycia, zdajęce się dobiegać nie z tego świata.

Veryus

Wyczuwszy zakłócenie natury obecnością jakichś nieznajomych, podszedł do jednej z kałuż, wyciągnął nad nią rękę i po chwili mruczenia kilku słów, na szkle wody ukazał mu się widok ogniska i paru osób - Hmm.. widać, iż mamy gości, którzy na dodatek nie wiedzą o niebezpieczeństwach zatrzymywania się na dłużej w głuszy... Trzeba ich odwiedzić. Uśmiechnął się po ostatnim zdaniu i zaczął podążać w stronę grupki, po chwili znikając w zaroślach. Znów dało się słyszeć wycie wilka...

Marik

Po chwili siedzenia przed ogniskiem i rozmyslania paladyn zapytal sie pol-smoka -Moze pojde sie przejsc zeby sprawdzic czy jeestesmy bezpieczni??

Dragosani

Zaklinacz milczał przez chwilę, pogrążony w myślach. W jego oczach widniał mrok, który przez wiele lat skrywany był pod całunem względne pogody ducha, lecz zawsze majaczył się na obrzeżach duszy półsmoka. Aż do ostatnich dni...
- A idź sobie... Tylko masz się nie schlać. -syknął do paladyna i ponownie pogrążył się w rozmyślaniach.

Marik

-Ja już nie chlam ... staram sie oduniezaleznic- Powiedział spokojnie do pol-smoka, wstal, zapalil pochodnie ktora wczesniej wziol i ruszyl w ciemnosci lasu

darth_kranek

Wojownik siedział chwile przy ognisku, lecz po chwili wstał i oddalił się od niego mówiąc:
- To pierońskie prowizoryczne oświetlenie działa mi na nerwy....na grzyb mi ono jak i tak widzę lepiej w nocy...
Po tych słowach usiadł gdzieś pod drzewem obserwując całą okolicę.

Veryus

Poruszał się bezszelestnie w zwierzęcej formie, wyczuwając w pobliżu zapach "gości". Gdy już zobaczył światło ogniska, ujrzał też większą postać (kranka), więc szybkim ruchem zniknął w zaroślach, z których mógł ich obserwować. Przez chwilę można było zauważyć dwa jakiegoś koloru światełka w krzakach, które po chwili zniknęły...

darth_kranek

Khanus doskonale widział dwa światełka "tańczące" w krzakach, ale stwierdził, że to pewnie jakieś ogniki. I kontynuował swoje poprzednie zajęcię co chwila zerkając na iskierki.

Marik

Marik spacerowal z pochodnia po lesie jednak ciagle pozostawal blisko ogniska gdyz widzia, je doskonale. Sam zobaczyl 2 swiatelka jednak nie zwrocil na to zbytniej uwagi

Veryus

Światełka zniknęły, gdy zamknął oczy, powtórnie je otwierając już bez "efektów". Cofnął się ciut głębiej w krzaki i zaczął rozmyślać nad ich powodem bycia tu, jak i potrzebie ich zabicia lub wyprowadzenia stąd. Wszystko pokaże czas... - Powtarzał sobie w myślach.

Kathlin

Drowka stałą i bawiła się swoimi mieczami, zakręciła młynki oboma, zatrzymała je w tej samej chwili skrzyżowała na krtani nieistniejącego wroga - Wspomniałam że nie lubię lasów? Nie? To wspominam, nie lubię lasów - powiedziała i schowała miecze, usiadła ze skrzyżowanymi nogami i spojrzała w ciemność lasu, jej oczy lśniły czerwienią od infrawizji - Tutaj nigdy nie jest pusto, ani cicho. - nagle wstała chwytając za miecz - Tam coś jest.. e to tylko zwierze, nie będe mordować zwierząt - powiedziała i usiadła z powrotem, wpatrując się w gęstwinę.

AlterEgo

Czarnoksiężnik siedział przy ognisku, w ręce trzymał patyk którym rysował coś na ziemi. Był jakiś nerwowy i niespokojny.

Telvani

Wyjął harmonijkę ustną i spokojną, powolną melodię grac zaczął w ogień spoglądając.

Dragosani

Drago wstał i zaczął krążyć wokół ogniska. Był niespokojny. Słyszał co chwilę delikatne odgłosy kroków, lecz było coś bardziej niepokojącego. Czuł magię. Wiedział więc, że ktoś ich obserwuje. Ktoś władający tą sztuką. Nagle stanał wpartując się w gąszcz. Zebrał w sobie magię i wysłał nią potężny zew. Niesłyszalny dla zwykłych istot, lecz dla tych parajacych się magią, brzmiący jak głośny krzyk, któemu nie moga się przeciwstawić "Ukarz się!".

Telvani

Słysząc dziwne odgłosy z krzaków krzyknął do Dragusia. Co ty tam robisz? Zabawiasz się z sarenkami?

Veryus

Po chwili Dragosani mógł usłyszeć warczenie wilka, wyłaniającego się z krzaków. Jego oczy lśniły się na czerwono, zaś sam był sporej budowy o czarnym futrze. Przyjął postawę bojową i gdy już by się wydawało, że skoczy by zaatakować, skulił się. Zaczął przyjmować humanoidalne kształty, gdy w końcu ukazała mu się postać, wyglądająca na Drowa. Veryus podszedł do Dragosaniego, zarzucając swój płaszcz z piór na ramię. Stojąc przed nim, wyciągnął rękę ku niemu a z ziemi wyrosły długie pnącza, które obwinęły mu dłonie, gdyż wiedział, że używa rąk do rzucania magii. Stanął przed nim i rzekł patrząc na niego swymi lśniącymi od infrawizji oczyma rzekł - Wybacz, iż tak zareagowałem, ale rzadko miewam tu gości, od których nie wyczuwam... potrzeby zniszczenia lasu.[i] - uśmiechnął się i po chwili dodał - [i]Nie rób zbędnych ruchów, nie chcę cie pozbawić dłoni, a sam bez tego raczej się nie przemienisz.. Już sama ziemia czuje twą moc przemiany w smoka, czyż nie? Nie potrzebuję zbędnej walki wyniszczającej las. Mówcie, co tu robicie i po co weszliście do tego lasu, narażając się nie tylko na bestie, ale i mnie, opiekuna tej puszczy?

Dragosani

Drago spojrzał z powątpiewaniem na pnącza owinięte wokół jego dłoni.
- I przed czym ma mnie to powstrzymać? - spytał z lekkim uśmiechem. Spojrzał na zapinkę płaszcza druida i skierował w nią nieco magii. Spinka puściła w a płaszcz spadł na ziemię.
- Nie potrzebuję rąk do rzucania zaklęć.