Athelas - Królewskie Ziele

darth_kranek

Pół-elf westchnął i powiedział:
- Naprawdę nie domyślasz się? Bo co oni mogli by zrobić z babami po spaleniu wsi?

Dragosani

- Złożyć w ofierze Lloth? Zagonić do niewolniczej pracy? - spytał mroczny elf. - Tak przynajmniej by u nas zrobiono.

Kathlin

Elfka obrzuciła obu morderczym spojrzeniem - Na miejscu tych `bab` poderżnęłabym sobie gardło, albo skoczyła w ogień. I żaden z mężczyzn by mnie nie tknął - burknęła

Dragosani

Drow milczał rozgryzając zawiłości kultury powierzchniowej. W podróży góry stały bardzo już się zbliżyły, więc Danas zwrócił się do reszty.
- Zastanawiam się jak przekroczyć góry. Możemy tradycyjnie dla powierzchniowców, po prostu przez nie przejść, możemy też je ominąć, choć to będzie znacznie dłuższe. - w tym momencie uśmiechnął się. - Możemy też przejść pod nimi. Przez korytarze Podmroku, leżące w tych okolicach.

Kathlin

- Podmork... - powiedziała elfka a oczy jej zalśniły złowieszczo - Zawsze marzyłam zrobić sobie łowy w podmroku... - powiedziała, bardziej jakby do siebie.

darth_kranek

- Przejść przez góry? O nie, łażenie po skałach na tych wysokościach jest dla samobójców. - Powiedział słysząc koncepcje Drowa.
- Jeżeli chodzi o pozostałe pomysły, mi to obojętne. - Dodał już bez emocji.

Dragosani

- Więc Podmrok. - stwierdził drow. - Pozbyliśmy się tych ludzkich ścierw, więc nie musimy brać pochodni. - dodał. - Jaskinia przez którą wejdziemy jest u podnóża tamtej góry. - wskazał pewien szczyt. - Powinniśmy dojść tam wieczorem.

darth_kranek

- A czy istnieje szansa spotkania innych drowów w tych korytarzach? - Zapytał z ciekawością.

Dragosani

- Trochę za daleko od miasta, więc wątpię byśmy natrafili na jakiś regularny oddział. Ale może spotkamy jakiś banitów pozbawionych rodu, wędrujących po dzikim Podmroku.

darth_kranek

Skrytobójca westchnął i powiedział:
- Mam tylko nadzieję, że żadnych nie spotkamy, z tego co słyszałem cholernie trudno was zabić, jeżeli to wogóle jest możliwe.

Dragosani

- Jest możliwe. - odparł tylko Danas.

Kathlin

- Wszystkich da się zabić - powiedziała elfka z podłym uśmiechem - Jak nie ostrzem, to ogniem, albo przymurować, zagłodzić, udusić, utopić... jest mnustwo sposobów, na każdego coś się znajdzie - dodała uśmiechając się drapieżnie.

Dragosani

- Widzę że jesteś bardzo doświadczona w tych sprawach. - mruknął elf.

AlterEgo

Jechał wraz z Gotfrydem. Rozmawiali, śmiali się. Kreegan poczuł się o wiele lepiej bez obecności wymądrzającego się drowa, nieobliczalnej elfki i dziwnego pół-elfa. Czy Ty również, drogi Gotfrydzie czujesz się lepiej bez obecności tamtych?

Telvani

Jasne Kreeganie. Chyba ludzie nie są stworzeni do współpracy z elfami w jakimkolwiek tego słowa znaczeniu... a teraz czuję się taki... wolny! Jechał tak dalej uśmiechnięty, aż zauważyli jakąś małą kotlinkę, w której było jakieś miasteczko, otoczone niewysokim płotem. Po miasteczku krzątali się leniwie mieszkańcy, wykonując swe codzienne czynności jak gotowanie, budowanie, naprawianie i psucie... Oooo... zobaczmy może jakie rozrywki oferuje to miasteczko... Z radosnym uśmiechem zaczął powoli sunąć w jego stronę.

Kathlin

- Choć ja osobiście wolę zapewniać swoim przeciwnikom rozrywkę, dosłownie - powiedziała z drapieżnym uśmiechem

Dragosani

- Milutkie. - odparł drow. Grupa w końcu dotarła do celu. Jaskinia nie była duża i gdyby ktoś jej się tutaj nie spodziewał, z pewnością by jej nie znalazł. - Chcecie odpocząć przed wejściem do tuneli?

Kathlin

- Ja nie muszę - powiedziała elfka marszcząc brwi i patrząc na jaskinie - Małe to wejście... spodziewałam się... no czegoś większego, bardziej imponującego - powiedziała z wyraźnym zawodem w głosie.

Dragosani

- Dziki Podmrok nie jest bardziej imponujący niż wasz świat. Oczywiście zdarzają się wspaniałe jaskinie pełne lśniących kamienie i takie tam. Jednak największymi cudami Podmroku są miasta mrocznych elfów. Wielkie jaskinie, w których każdy skrawek skały jest pokryty rzeźbami i ogniem fearie.

Drow ruszył do jaskini. Wyglądała jak każda inna, lecz jej korytarz był bardzo sługi i lekko schodził w dół. W końcu grupa dotarła do końca drogi, w skalnej ścianie była spora dziura prowadząca do wielkiej groty, z której wychodziło kilkanaście innych korytarzy. Jej ściany były porośnięte fluorescencyjnymi grzybami, które świeciły na zielono i fioletowo. Widać było też lśniące minerały wrośnięte w skałę. Koniec tunelu w którym stałą grupa i podłogę dużej groty dzieliło z dziesięć metrów ściany poznaczonej pęknięciami.
- Ustalmy pewne zasady. Będę szedł około piętnastu metrów przed wami i sprawdzał czy nie ma żadnych zagrożeń. Jeśli dam wam znak macie się zatrzymać i siedzieć cicho, dopóki nie sprawdzę ewentualnego zagrożenia. Jeśli będzie czekała nas walka wrócę do was i powiem o tym. Aha i starajcie się zachować cisze. - po tych słowach Danas skoczył z krawędzi i lewitując opadł miękko na podłoże.

Kathlin

Elfka spojrzała na Lanzadora - Czy mi się wydaje, czy on uważa że byśmy sobie nie poradzili... - burknęła i spojrzała w ślad za Danasem - Pff... co nas tu może zaatakować - powiedziała wzruszając ramionami